به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ، هاشمی با تاکید بر این مطلب اظهار کرد: مشاغل سنتی، عموماً با هدف تامین سود و منافع شخصی راه اندازی می شوند اما استارت اپ ها در وهله نخست به این موضوع فکر می کنند که چه مسئله ای از جامعه را می توانند حل کنند و این رویکرد، ناشی از «تعهد فراتر از خود» برای کسانی است که استارت تاپ ها را تاسیس می کنند.
وی افزود: چهار شاخص را برای استارت اپ ها می توانیم نام ببریم: 1- ایده نو که بتواند مسئله ای را حل کند. 2- حتماً با هزینه و سرمایه کم شروع شود تا اگر با شکست مواجه شد سرمایه گذار یا استارت تاپیست آسیب چندانی نبیند. 3- مقیاس پذیر باشد. 4- باید سریعاً رشد کند.
سخنران این نشست علمی تاکید کرد: استارت تاپها ابتدا جامعه مخاطب را می سنجند و سپس برای جذب سرمایه گذار، برنامه ریزی می کنند و اغلبِ سرمایه گذاران اولیه این حوزه را با عنوان «فرشتگان نجات» می شناسند.
هاشمی ادامه داد: مجموعه ای که به صورت بطئی و کُند رشد کند، نمی تواند در گروه استارت اپ ها قرار بگیرد زیرا اگر یک استارت اپ به صورت واقعی و با مطالعه تشکیل شود، باید بتواند بلافاصله در مسیر حل مشکل مردم قرار گرفته و جای خود را باز کند.
وی سپس به میانگین سنی فعالان استارت اپی در ایران پرداخت و اظهار کرد: این میانگین در ایران، 20 تا 24 سال است و در آمریکا 25 تا 28 سال و به دلیل این که فعالان این حوزه در ایران بسیار جوان هستند، میزان ریسک آنان افزایش می یابد؛ به گونه ای که شانس موفقیت در ایران 1 درصد بوده اما در جهان 10 درصد است.
هاشمی با اشاره به آسیب های فعالیت در حوزه استارت اپی در ایران گفت: فعالان این حوزه از حمایت های جدی برخوردار نیستند و نبود سرمایه و فقدان دانش کافی خصوصاً در میان مسئولان، از جمله موانع اصلی به شمار می آیند.
پژوهشگر حوزه استارت تاپ ها با تاکید براینکه نیازمند «شتاب دهنده ها» در موضوعات فرهنگی و اجتماعی هستیم، تصریح کرد: تسهیلات و وام بانکی برای حوزه استارت اپ ها به منزله ورود سمّ مهلک به این حوزه است.